Słowo na Niedzielę Miłosierdzia 2023

Słowo Przewodniczącego Komisji Charytatywnej

Konferencji Episkopatu Polski na Niedzielę Miłosierdzia (16 kwietnia 2023)

„Skoro dostąpiliśmy miłosierdzia, stańmy się miłosierni” (papież Franciszek)

Umiłowani w Panu Siostry i Bracia!
Dziś, w Niedzielę Miłosierdzia, która jest patronalnym świętem Caritas, czytamy
w Dziejach Apostolskich: „Uczniowie trwali w nauce apostołów i we
wspólnocie, w łamaniu chleba i w modlitwach” (Dz 2,42). W taki sposób św.
Łukasz pokazuje zwyczajne życie pierwszej gminy chrześcijańskiej, która
tworzyła się po Zmartwychwstaniu Jezusa. Jego Zmartwychwstanie stało się
światłem dla głębszego rozumienia Ofiary Krzyża. W tych paschalnych
wydarzeniach, poprzedzonych głoszeniem Ewangelii, zaczęto rozpoznawać
bogactwo darów Bożego miłosierdzia. Do tych darów należą przebaczenie
grzechów i „życie w obfitości”. Dzisiejsza Ewangelia zaświadcza, że gdy
uczniowie ujrzeli zmartwychwstałego Pana, to uradowali się. A widok śladów
Męki na Jego rękach i boku uświadomił im wielkość Jego miłości, że „do końca
ich umiłował” (J 13, 1). To wszystko skłania nas, by za Tomaszem wyznać wiarę –
„Pan mój i Bóg mój”.

Doświadczenie miłości miłosiernej, która najpełniej ukazała się w Jezusie
ukrzyżowanym i zmartwychwstałym, zyskało wymiar wspólnototwórczy. W tym
duchu zaczął rozwijać się Kościół – wspólnota uczniów Chrystusa, w której
miłosierdzie definiuje wzajemne relacje i sposób korzystania z dóbr
materialnych, by nikomu nie brakowało powszedniego chleba. Tylko taka
wspólnota, której obraz został nakreślony w Dziejach Apostolskich, jest zdolna
zaspokoić potrzebę serca każdego człowieka. Tą potrzebą jest spotkanie z
innymi, rozmowa, kształtowanie relacji oraz więzi przepełnionych bliskością i
pokojem. Taka wspólnota jest oparciem i wielką pomocą w codzienności, gdyż
doświadczając Bożego miłosierdzia, sama stara się czynić miłosierdzie. Jest to
istotna cecha Kościoła Chrystusowego, w który wierzymy. Wiara w Kościół
Chrystusowy inspiruje nas, abyśmy stawali się świadkami miłosierdzia, tzn.
abyśmy stawali się miłosierni, jak Ojciec nasz jest miłosierny (por. Łk 6, 36). Tę
myśl papież Franciszek wyraził w następujących słowach: „Skoro dostąpiliśmy
miłosierdzia, stańmy się miłosierni” (Homilia z dnia 11 kwietnia 2021). Te słowa
będą stanowić hasło tegorocznego Tygodnia Miłosierdzia.

Żeby jednak owocnie czynić miłosierdzie, trzeba nieustannie otwierać się na
Bożą miłość, z której miłosierdzie bierze swój początek. Mając to na uwadze
papież Benedykt XVI przypomina: „Kto chce ofiarować miłość, sam musi ją
otrzymać w darze. Oczywiście, człowiek może — jak mówi nam Chrystus — stać
się źródłem, z którego wypływają rzeki żywej wody (por. J 7, 37- 38). Lecz aby
stać się takim źródłem, sam musi pić wciąż na nowo z tego pierwszego,
oryginalnego źródła, którym jest Jezus Chrystus, z którego przebitego Serca
wypływa miłość samego Boga: por. J 19, 34” (Benedykt XVI, Deus Caritas est, nr
7). Do przebitego Serca Zbawiciela, które jest otwartym źródłem miłości
miłosiernej, przybliżamy się i czerpiemy wtedy, gdy trwamy „w nauce
apostołów” – czyli w nauce Ewangelii, gdy trwamy „we wspólnocie” – czyli gdy
jesteśmy zjednoczeni w Kościele, gdy trwamy „w łamaniu chleba” – czyli gdy
uczestniczymy w Eucharystii i wreszcie, gdy trwamy „w modlitwach” – chodzi tu
o modlitwę osobistą i wspólnotową.

Czerpiąc w ten sposób ze źródła Bożego miłosierdzia, stajemy się rzeczywistymi
jego świadkami w świecie. Św. Jan Paweł II podczas poświęcenia sanktuarium
Miłosierdzia Bożego w Łagiewnikach powiedział: „Jak bardzo dzisiejszy świat
potrzebuje Bożego miłosierdzia! Na wszystkich kontynentach z głębin ludzkiego
cierpienia zdaje się wznosić wołanie o miłosierdzie. Tam, gdzie panuje
nienawiść i chęć odwetu, gdzie wojna przynosi ból i śmierć niewinnych,
potrzeba łaski miłosierdzia, które koi ludzkie umysły i serca, i rodzi pokój. Gdzie
brak szacunku dla życia i godności człowieka, potrzeba miłosiernej miłości Boga,
w której świetle odsłania się niewypowiedziana wartość każdego ludzkiego
istnienia. Potrzeba miłosierdzia, aby wszelka niesprawiedliwość na świecie
znalazła kres w blasku prawdy (Jan Paweł II, Homilia, Łagiewniki 2002 r.).

A zatem świat nieustannie potrzebuje świadków miłosierdzia, ludzi wrażliwych i
serdecznych, którzy zmieniają swoje środowiska w miejsca, gdzie miłość
miłosierna staje się rzeczywistością przywracającą nadzieję, gdzie nie zapomina
się o tych najbardziej wykluczonych i potrzebujących pomocy.

Wśród świadków Bożego miłosierdzia na szczególną uwagę zasługują –
wolontariusze Parafialnych Zespołów Caritas, Szkolnych i Akademickich Kół
Caritas, ale też wszyscy ludzie dobrej woli. Dziękuję za Waszą wrażliwość i
empatię, za Wasze zaangażowanie wszędzie tam, gdzie potrzebna jest pomoc.
To dzięki Wam tak wiele osób doświadcza radości spotkania z ludźmi o dobrym
i otwartym sercu, którzy, napełnieni miłością Boga, ofiarują ją innym. Zwłaszcza
dzisiaj, gdy nasi Bracia i Siostry z Ukrainy tak bardzo cierpią z powodu rosyjskiej
agresji. Wskutek tej wojny, która toczy się tak blisko nas, Caritas Polska wraz z
Caritas diecezjalnymi stanęła wobec największych wyzwań organizacyjnych i
logistycznych, jakie kiedykolwiek pojawiły się od jej odrodzenia, czyli w jej 30-
letniej historii. Prowadzona jest na wielką skalę pomoc zarówno na terenie
Ukrainy, jak i w Polsce, dla przybywających uchodźców. Od niedawna
ukraińskie rodziny objęto także programem „Rodzina Rodzinie”, który już od lat
skutecznie sprawdza się w niesieniu pomocy ofiarom w miejscach dotkniętych
konfliktami i kataklizmami – w Syrii, Iraku, Strefie Gazy, Libanie. Caritas Polska
prowadzi projekty pomocy humanitarnej i rozwojowej w kilkudziesięciu krajach
na świecie.

Wspólnoty Caritas jednocześnie kontynuują i rozwijają dotychczasowe
programy pomocy charytatywnej w kraju i za granicą. Cały czas działają domy
samotnej matki, ośrodki interwencyjne dla kobiet w kryzysie, świetlice
terapeutyczne i resocjalizacyjne, hospicja, okna życia, jadłodajnie, domy dziecka
i wiele innych dzieł i akcji pomocowych. Wolontariusze i pracownicy Caritas od
wielu lat tworzą miejsca, które stają się domami – wspólnotami domowników,
wśród których nikt nie czuje się obco.

Dziś, w patronalne święto Caritas, tradycyjnie w wielu parafiach prowadzona
jest zbiórka na cele charytatywne. W imieniu obdarowanych z całego serca
dziękuję za ogromną życzliwość, za każdy gest miłosierdzia, który – zgodnie z
obietnicą naszego Pana – jest skarbem gromadzonym w niebie (zob. Łk 12,33).
Ostatni dzień Tygodnia Miłosierdzia, (tj. sobotę 22 kwietnia), będziemy
świętować pod hasłem „Dzień Dobra”, aby bardziej dostrzec, że dobro jest w
nas, że dobra jest więcej, że każdy dzień roku zasługuje na to, aby dzielić się
dobrem z naszymi bliźnimi. Jakże ważne są tu słowa papieża Franciszka:
„Umacniajmy to, co jest dobre i oddawajmy się służbie dobru” (Fratelli tutti, nr 77).