LISTOPAD SZCZEGÓLNĄ MODLITWĄ ZA ZMARŁYCH

''Życie i śmierć nie są niczym innym, jak dwoma różnymi aspektami tego samego celu; gdy wejdzie się w ów cel całym sercem, pojmie się, że nie zawiera on w sobie żadnej różnicy''.

''Żyć często znaczy rozdzielać się; natomiast umierać znaczy w pełni się jednoczyć''.

Trwamy w miesiącu listopadzie - miesiącu szczególnej modlitwy za zmarłych. Różaniec za zmarłych połączony z Wypominkami codziennie przed Mszą Świętą wieczorną.

Zapraszamy do wspólnej modlitwy.

SŁOWO NA XXXI NIEDZIELĘ ZWYKŁĄ - 30.10.2016r.

Jezus rzekł do Zacheusza: ''Zejdź prędko, albowiem dziś muszę się zatrzymać w twoim domu''. (Łk 19, 5)

Razem z Jezusem wchodzimy dziś do Jerycha. Nauczyciel wędruje, by spotkać człowieka, którego uleczy. Idzie wprawdzie ulicami miasta, ale tak naprawdę pragnie przemierzać drogi ludzkiego serca, szczególnie te ukryte - nawet przed najbliższymi. Niepozorny Zacheusz także pragnie zobaczyć Jezusa, jednak tłum zasłania mu Nauczyciela. Ale Zacheusz nie poddaje się, robi wszystko, aby spełnić swoje pragnienie. Niedługo potem zasiada z Jezusem przy stole w swoim domu. To, co wydawało się mu marzeniem, bardzo szybko stało się rzeczywistością. Czasem mówimy, że ''niemożliwa jest zmiana naszego życia''. Zacheusz swoim zachowaniem, swoją decyzją daje nam przykład, że na zawsze musi tak być. Po spotkaniu z Jezusem zmienia swoje serce i postanawia: '' Panie, oto połowę mego majątku oddaję ubogim, a jeśli kogo w czym skrzywdziłem, zwracam poczwórnie'' (Łk 19,8). Nie mówi ''daję wszystko'', ale ustala pewne granice i je respektuje. Również i my możemy pomóc innym w odpowiednich dla nas ''granicach''.

Jeśli zdecydujemy się na Zacheuszowe nawrócenie, także i my usłyszymy od Jezusa: ''Dziś zbawienie stało się udziałem tego domu'' (Łk 19,9).

SŁOWO NA XXX NIEDZIELĘ ZWYKŁĄ - 23.10.2016r.

"Każdy bowiem kto się wywyższa, będzie poniżony, a kto się uniża,będzie wywyższony"( Łk 18, 14).

 Dwóch ludzi weszło do świątyni, aby się modlić, lecz tylko jeden z nich spotkał Boga naprawdę. Faryzeusz chlubił się swoim duchowym sukcesem, skoncentrowany na sobie i swoich cnotach nawet nie zauważył, że spotyka się sam ze sobą, jakby przeglądał się w lustrze, i Bóg nie jest mu potrzebny. Celnik przeciwnie, zna swoją małość, niedoskonałości i w tą ubogą przestrzeń zaprasza Boga, by ją wypełnił i przemienił. I Bóg przychodzi, bo modlitwa biednego przenika niebiosa.

     Nikogo nigdy nie sądźmy! Sąd zostawmy samemu Bogu. Ludzie bowiem sądzą z pozorów. Bóg zaś w oparciu o prawdę. On bowiem jeden wie najlepiej, co jest w człowieku. On jest jeden obiektywny i sprawiedliwy!