SŁOWO NA XXXIV NIEDZIELĘ ZWYKŁĄ -UROCZYSTOŚĆ CHRYSTUSA KRÓLA - 20.11.2016r.

''Jezu, wspomnij na mnie, gdy przyjdziesz do swego królestwa'' /Łk 23, 42/.

W ostatnią niedzielę roku kościelnego, Kościół obchodzi Uroczystość Chrystusa Króla. Przez tę uroczystość pragnie nam przypomnieć,że całe ziemskie życie Jezusa było przygotowaniem nas na zrozumienie Jego wielkiej misji królowania na świecie. 

Św. Łukasz przedstawia nam Jezusa na dziwnym tronie: tronem Jego jest krzyż, a miejscem, a miejscem panowania Boga - Golgota. To właśnie tam i w tamtej chwili dokonało się najwięcej. Dokonało się nasze odkupienie. Jednemu ze skazańców z wysokości krzyża Jezus zapewnia zbawienie: "Zaprawdę powiadam ci: dziś ze Mną będziesz w raju".

Jezus Chrystus, jako Król i Mesjasz nie chce panować nad nami  na sposób panowania królów ziemskich. On pragnie być Królem w naszych sercach. On chce, byśmy Mu tam zbudowali królewski tron. A jest to tron, na którym zasiądzie  miłość, sprawiedliwość i dobro.

SŁOWO NA XXXIII NIEDZIELĘ ZWYKŁĄ - 13.11.2016r.

''Przyjdzie czas, kiedy z tego, na co patrzycie, nie zostanie kamień na kamieniu'' /Łk 21,6/.

Z wizją końca świata łączy się zniszczenie Jerozolimy. Najpierw dojdzie do zburzenia świątyni, później do zagłady miasta, a w końcu do unicestwienia całego świata. Kosmiczne katastrofy, trzęsienia ziemi, wojny, głód, zaraza i inne klęski żywiołowe to zapowiedź przybliżającego się Sądu Bożego. Temu wszystkiemu będzie towarzyszyć głoszenie błędnych nauk. Jezus przestrzega nas przed pójściem za fałszywymi prorokami i zapowiada swoim uczniom prześladowanie.

Niech prześladowania, jakich doznają nasi bracia w wierze, będą wyrzutem dla tych z nas, którzy oziębli w miłości Chrystusowej i zadowalają się religijnością powierzchowną, ukrywając swą wiarę ''pod korcem''; dla pozostałych z nas niech będą zachętą do odważnego i bardziej przekonującego świadectwa w każdym miejscu i czasie.

SŁOWO NA XXXII NIEDZIELĘ ZWYKŁĄ - 06.11.2016r.

''Bóg nie jest Bogiem umarłych, lecz żywych; wszyscy bowiem dla niego żyją''. / Łk 20,38/

Przeżyła siedmiu mężów. Wszyscy oni byli braćmi. Na końcu umarła bezdzietna wdowa. Czyją będzie żoną po zmartwychwstaniu? Z tym problemem przychodzą do Jezusa saduceusze, pewni, że nie poradzi sobie z odpowiedzią. Niewierzący w zmartwychwstanie, na poparcie swojego stanowiska cytują Torę. Tymczasem Pan Jezus, w oparciu o Torę, przywołując autorytet Mojżesza, dowodzi, że śmierć nie jest końcem ziemskiego bytowania.

Nie można wyobrażać sobie przyszłego świata na wzór świata teraźniejszego. Zmartwychwstanie jest początkiem nowego porządku, w którym ludzie nie będą się żenić i wychodzić za mąż. Będą mieli ciało, ale tak, jakby go nie mieli. Pod tym względem będą podobni do aniołów. W wieczności będziemy żyli dla Boga. Tego jesteśmy pewni. Cała reszta jest tajemnicą naszej wiary.