SŁOWO NA XXVIII NIEDZIELĘ ZWYKŁĄ - 09.10.2016r.

"Czyż nie dziesięciu zostało oczyszczonych?

A gdzie dziewięciu? '' /Łk 17,17/.

Pełna bogatych i głębokich myśli jest Ewangelia św. Łukasza, którą słyszymy podczas  Mszy świętej w październikową niedzielę. Jezus zdąża z Galilei do Jerozolimy. Wspomina, że 10  zostaje uzdrowionych. Z pośród tej 10-tki tylko jeden, który był Samarytaninem  powraca, aby podziękować Jezusowi. Pozostałych 9-ciu, którzy byli Żydami, nie zareagowali na znaki czasu. Żadnej wdzięczności, że Ten, który czyni cuda, uzdrawia trędowatych  wskrzesza umarłych, cudownie karmi zgłodniałych, musi być obiecanych Mesjaszem.

Dziękujmy Bogu za wszystko, co od Niego otrzymujemy: Bo cóż masz, czego byś nie otrzymał ? - pytał kiedyś Apostoł Narodów. Z pewnością wdzięczność zawsze buduje. Stąd dziękujmy Bogu za życie, za zdrowie, za bliskich nam ludzi, za przyjaciół. za wszelką dobroć i wszelką życzliwość.

SŁOWO NA XXVII NIEDZIELĘ ZWYKŁĄ - 02.10.2016r.

"Gdybyście mieli wiarę jak ziarnko gorczycy (...)

-powiedział Jezus do Apostołów. /Łk 17,6/.

Nieraz jak prorok Habakuk wołamy do Boga: Oto ucisk i przemoc... Krzywda mi się dzieje, a Ty nie odpowiadasz. Pan zachęca proroka, ale też każdego z nas, by w obliczu cierpienia wytrwać w wierze, złożyć w Nim całą nadzieję. Dla tego, kto wierzy, naprawdę nie ma nic niemożliwego: ''Gdybyście mieli wiarę jak ziarnko gorczycy, powiedzielibyście tej górze: <<przesadź się w morze>>, a byłaby wam posłuszna''.

Wiara przeprowadza nas przez sytuacje, których po ludzku nie rozumiemy i przeciw którym się buntujemy. Kiedy przechodzimy je z Bogiem, w zawierzeniu Jemu, nie tylko nas nie zabijają, ale ostatecznie prowadzą nas do pełni życia, która jest w Chrystusie zmartwychwstałym.

SŁOWO NA XXVI NIEDZIELĘ ZWYKŁĄ - 25.09.

"U bramy pałacu leżał żebrak okryty wrzodami, imieniem Łazarz. Pragnął on nasycić się odpadkami ze stołu bogacza". (por. Łk 16, 20-21)

Słuchając  niedzielnej Ewangelii, z pewnością dochodzimy do wniosku, że jakże nieroztropnie postępował bogacz żyjąc tylko swoim bogactwem i chęcią używania świata. Nie dostrzegał, że tuż obok niego, w zasięgu jego wzroku i ręki, leży skrzywdzony przez los, człowiek. Bogacz, jak mówi nam Ewangelista Łukasz - dzień w dzień świetnie się bawił (w.19). Nie dostrzegał okrytego wrzodami Łazarza. A może i dostrzegał, ale jego serce było zatwardziałe i zimne,egoistyczne. Potrzeba było jednak mocnego uderzenia, potrzeba było faktu śmierci, by w końcu zrozumiał bezsensowność takiego stylu życia. Czasem bywa tak, że dopiero wtedy dla wielu zbliżająca się śmierć otwiera oczy i uczy właściwej postawy. 

     Z Ewangelii wyciągamy wniosek, że ani bogactwa, ani żaden dobrobyt nie dają pełnego szczęścia człowiekowi tu na  ziemi. Szczęście to może nam zapewnić rozumne korzystanie z tych dóbr i dzielenie się nimi z innymi, zwłaszcza potrzebującymi. Chrystus przestrzega nam przed obojętnością  na nędzę drugiego człowieka. On idąc przez ziemię zawsze pomagał; leczył, uzdrawiał,karmił, rozmnażał chleb. Obyśmy zawsze umieli naśladować naszego Mistrza w świadczeniu dobra innym ludziom.